Samenvatting:
Long COVID, een langdurige aandoening na een SARS-CoV-2-infectie, treft wereldwijd miljoenen mensen en veroorzaakt een breed scala aan symptomen die verschillende orgaansystemen beïnvloeden, waaronder vermoeidheid, benauwdheid, cognitieve problemen en cardiovasculaire complicaties. De prevalentie varieert sterk per regio: 10–20% in Europa, 7,3% in de VS, en 3% in het VK.
De oorzaak van long COVID is nog niet volledig begrepen, maar vermoedelijk spelen factoren zoals een overactief renine-angiotensinesysteem, aanhoudende virusresten, immuundysregulatie, autoantistoffen, epigenetische veranderingen en verstoringen in het microbioom een rol. Daarnaast kunnen reactiverende virussen, zoals Epstein-Barr (EBV) en herpesvirus 6 (HSV-6), bijdragen aan mitochondriale disfunctie en energie-onevenwichtigheid.
De diagnose van long COVID is uitdagend vanwege de variatie in klachten. Er is geen specifieke test; een grondige medische anamnese en lichamelijk onderzoek zijn cruciaal, aangevuld met biomarkers, beeldvorming en functionele testen (zoals long- en hartonderzoeken).
De behandeling is hoofdzakelijk symptoomgericht en vereist een multidisciplinaire aanpak, waarbij verschillende specialismen samenwerken om de diverse manifestaties aan te pakken. Revalidatieprogramma’s, zoals cardiopulmonale revalidatie, en ondersteunende therapieën zijn essentieel om de kwaliteit van leven te verbeteren. Ook wordt onderzocht of antihistaminica, voedingssupplementen, en ontstekingsremmende stoffen, zoals palmitoylethanolamide en luteoline, kunnen bijdragen aan herstel.
Het groeiende aantal gevallen benadrukt de noodzaak voor verder onderzoek naar de onderliggende mechanismen, met speciale aandacht voor epigenetische veranderingen en auto-immuunprocessen. Dit is essentieel voor het ontwikkelen van betere diagnostische criteria en effectieve behandelstrategieën voor long COVID.
Het volledige artikel is hier te lezen: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/research/coronavirus/publication/40212158
